داروهای ضد روان‌پریشی نوعی داروی روانپزشکی هستند که با نسخه برای درمان روان‌پریشی در دسترس هستند. آنها مجوز درمان انواع خاصی از مشکلات سلامت روان را دارند که علائم آن شامل تجربیات روان‌پریشی است. شامل:
- روان پریشی
- اختلال اسکیزوافکتیو
- برخی از اشکال اختلال دوقطبی
- افسردگی حاد
- علائم اختلال شخصیت روان‌پریشی
بعضی از داروهای ضد روان‌پریشی برای درمان سایر معضلات سلامتی نیز مجوز دارند، مثل:
معضلات جسمی، مانند سکسکه مستمر، عدم تعادل و حالت تهوع (احساس بیماری)
- بی‌قراری و تجارب روان‌پریشی در زوال عقل. این فقط در صورتی توصیه می‌شود که خود یا دیگران را به خطر بیندازید یا به‌شدت مضطرب هستید.
داروهای ضد روان پریشی را می توان به روش های مختلفی تجویز کرد. معمولاً آنها را با قورت دادن به شکل قرص یا مایع مصرف می کنید. اما برخی از آنها را می توان به عنوان تزریق دپو نیز تجویز کرد. این یک شکل آهسته رهش دارو است که هر چند هفته یکبار به صورت تزریقی تجویز می شود.
اگر در بیمارستان به شما داروی ضد روان‌پریشی داده شود، پزشکان ممکن است از یک داروی ضد روان‌پریشی استفاده کنند که می‌توانید آن را استنشاق کنید، به نام لوکساپین ادوساو. اما این برای نسخه عمومی در دسترس نیست.
داروهای ضد روان پریشی
چه کسی میتواند داروهای ضد روان‌پریشی تجویز کند؟
متخصصان مراقبت‌های بهداشتی که می‌توانند داروهای ضد روان‌پریشی را برای شما تجویز کنند عبارت‌اند از:
- یک روانپزشک
- پزشک شما (GP)
- یک پرستار متخصص نسخه‌نویسی
- داروساز متخصص
این معمولاً زمانی که برای اولین‌بار داروهای ضد روان‌پریشی برای شما تجویز می‌شود توسط روانپزشک انجام می‌شود. پزشک عمومی شما گاهی اوقات میتواند اولین نسخه شما را بدهد. اما به‌احتمال زیاد هنگام مصرف دارو به شما نسخه‌های منظم می‌دهند.
این برگه های اطلاعاتی معمولاً به «پزشک یا روانپزشک شما» که این دارو را تجویز می کند اشاره دارد. آنها به احتمال زیاد این داروها را برای شما تجویز می کنند.
داروهای ضد روان پریشی چگونه عمل می‌کنند؟
داروهای ضد روان‌پریشی، روان‌پریشی را درمان نمی‌کنند، اما می‌توانند بسیاری از علائم روان‌پریشی را کاهش داده و کنترل کنند، از جمله:
هذیان و توهم، مانند پارانویا و شنیدن صداها
اضطراب و سردرگمی جدی، به‌عنوان‌مثال از احساس خطر
گفتار نامنسجم و تفکر آشفته
گیجی
رفتار خشونت‌آمیز یا مخرب
شیدایی
داروهای ضد روان‌پریشی ممکن است به طور کامل شما را از شر این علائم خلاص نکنند. آنها ممکن است شما را از آزار و اذیت آنها منع کنند. این به شما کمک می‌کند تا احساس ثبات بیشتری داشته باشید تا بتوانید آن‌طور که می‌خواهید زندگی کنید. مصرف داروهای ضد روان‌پریشی نیز میتواند خطر عود این علائم را در آینده کاهش دهد. امکان دارد متوجه شوید که برخی از انواع ضد روان‌پریشی‌ها نسبت به سایرین برای علائم شما بهتر عمل می‌کنند. یا ممکن است متوجه شوید که داروهای ضد روان‌پریشی برای شما مناسب نیستند.
داروهای ضد روان پریشی
چه علمی پشت داروهای ضد روان‌پریشی است؟
چندین توضیح ممکن برای اینکه چرا داروهای ضد روان‌پریشی ممکن است به کاهش علائم روان‌پریشی کمک کنند وجود دارد:
مسدود کردن عملکرد دوپامین
برخی از دانشمندان باور دارند که برخی از تجربیات روان‌پریشی ناشی از تولید بیش از حد ماده شیمیایی به نام دوپامین توسط مغز شما است. دوپامین یک انتقال‌دهنده عصبی است، به این معنی که پیام‌ها را به مغز شما منتقل می‌کند. تجربه نشان داده است که اکثر داروهای ضد روان‌پریشی گیرنده‌های دوپامین خاصی را در مغز مسدود می‌کنند. این جریان این پیام‌ها را کاهش می‌دهد که میتواند به کاهش علائم روان‌پریشی شما کمک کند.
اثرات بر سایر مواد شیمیایی مغز
بسیاری از داروهای ضد روان‌پریشی بر سایر مواد شیمیایی مغز نیز اثر دارند. اینها ممکن است شامل انتقال‌دهنده‌های عصبی سروتونین، نورآدرنالین و گلوتامات باشد. تصور می‌شود این مواد شیمیایی در تنظیم خلق‌وخوی شما نقش دارند.
پارکینسونیسم
برخی از دانشمندان معتقدند که برخی از داروهای ضد روان‌پریشی با ایجاد پارکینسونیسم (یک اختلال حرکتی) عمل می‌کنند. این بدان معنی است که آنها ممکن است برخی از علائم فیزیکی پارکینسون را به‌عنوان عوارض جانبی ایجاد کنند. اما آنها همچنین می‌توانند علائم روان‌شناختی پارکینسونیسم مانند عدم احساس عاطفی و ازدست‌دادن علاقه به فعالیت‌ها را ایجاد کنند. این اثرات در ضد روان‌پریشی‌های نسل اول یا “معمولی” بیشتر دیده می‌شود.
داروهای ضد روان‌پریشی ممکن است با ایجاد تغییراتی در شیمی مغز شما به تسکین علائم روان‌پریشی کمک کنند. اما دلایل روان‌پریشی میتواند بسیار پیچیده باشد و ممکن است به‌اندازه مواد شیمیایی موجود در مغز تحت تأثیر تجربیات زندگی و محیط شما باشد.
به همین دلیل است که علاوه بر دارودرمانی، گفتاردرمانی احتمالاً به‌عنوان درمان روان‌پریشی توصیه می‌شود. این برای کمک به شما در بررسی علل روان‌پریشی است، درحالی‌که دارو به شما کمک می‌کند تا با علائم کنار بیایید.
انواع مختلف ضد روان پریشی ها
انواع مختلف ضد روان پریشی ها چیست
داروهای ضد روان‌پریشی به یکی از دودسته تقسیم می‌شوند:
ضد روان پریشی های نسل اول (قدیمی) یا “معمولی”
ضد روان پریشی های نسل دوم (جدیدتر) یا “غیر معمول”
هر دو نوع به طور بالقوه می‌توانند برای افراد مختلف کار کنند. آنها همچنین دارای عوارض جانبی مختلفی هستند.
داروهای ضد روان پریشی
ضد روان پریشی های نسل اول (قدیمی)
گاهی اوقات به آنها “عادی” می‌گویند.
آنها به گروه های شیمیایی مختلفی تقسیم می شوند که همه آنها به روش های بسیار مشابه عمل می کنند و می توانند عوارض جانبی بسیار مشابهی از جمله عوارض جانبی عصبی عضلانی شدید ایجاد کنند.
اما همه آنها یکسان نیستند. به‌عنوان‌مثال، برخی ممکن است باعث اختلالات حرکتی شدیدتر از سایرین شوند، یا احتمال بیشتری وجود دارد که شما را خواب‌آلودتر کنند.
ضد روان پریشی های نسل دوم (جدیدتر)
گاهی اوقات به آنها “غیرمعمول” می‌گویند.
به طور کلی، آنها عوارض جانبی عصبی عضلانی کمتری نسبت به ضد روان پریشی های نسل اول ایجاد می کنند.
برخی از آن ها نسبت به ضد روان پریشی های نسل اول کمتر احتمال دارد عوارض جنسی داشته باشند.
اما آنتی‌سایکوتیک‌های نسل دوم ممکن است بیشتر عوارض جانبی متابولیک جدی ایجاد کنند. این ممکن است شامل افزایش سریع وزن و تغییرات در سطح قند خون باشد.
عوارض جانبی که ممکن است با داروها در هر گروه تجربه کنید بسته به دوز و نحوه پاسخ شما به دارویی که برایتان تجویز می‌شود متفاوت است.