داروهای تثبیت کننده خلق برای بیماران دوقطبی
داروهای تثبیت کننده خلق معمولا از جمله داروهایی هستند که برای بهبود علائم اختلال دوقطبی مورد استفاده قرار می گیرند. در واقع این داروها باعث می شوند تا از تغییرات خلقی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی جلوگیری گردد. البته ممکن است بعضی از افرادی که از این داروها استفاده می کنند دچار عوارض جانبی گردند. در واقع افرادی که دچار اختلال دوقطبی هستند تغییرات غیر عادی در سطح فعالیت، توانایی انجام فعالیت های روزمره، انرژی و خلق را تجربه خواهند کرد. اختلالات دوقطبی دارای انواع مختلفی هستند. اما به هر حال در خلق و خوی این افراد تغییرات قابل توجهی ایجاد می شود که از نظر مدت و شدت تفاوت های دارند. در ادامه قصد داریم در مورد این داروها که بیماران اختلال دوقطبی مصرف می کنند اطلاعاتی در اختیار شما دوستان عزیز قرار دهیم با ما همراه باشید.
داروهای تثبیت کننده خلق چیست؟
در ژورنال CNS Drugs مقاله ای منتشر شد که این مقاله شامل اطلاعاتی در مورد داروهای تثبیت کننده خلق بود. در این مقاله توضیح داده شده است که تثبیت کننده خلق از جمله داروهای می باشد که باعث درمان علائم افسردگی و شیدایی می گردد. همچنین از تجربه این اپیزودها در آینده نیز جلوگیری خواهد کرد. البته بعضی از این داروها برای بهبود اپیزودهای شیدایی بسیار موثر می باشند و بعضی دیگر از داروها کاربرد بسیار عالی در اپیزود های افسردگی دارند و افراد باید برای بهبود از تثبیت کننده های خلق به تنهایی و یا حتی در مواردی با ترکیب داروهای دیگر استفاده نمایند.
همانطور که گفته شد این داروها قسمتی از برنامه های درمانی افراد مبتلا به اختلالات دوقطبی می باشند. البته برای درمان موثر باید مصرف دارو در کنار گفتاردرمانی انجام گردد.
انواع داروهای تثبیت کننده خلق:
در مقاله CNS Drugs توضیح داده شده است که محققان این داروها را با عناوین مختلف مانند نسل اول و نسل دوم دسته بندی کرده اند. داروهای نسل اول در در دهه ۱۹۶۰ توسط دانشمندان تولید شد که این داروها عبارت اند از:
لیتیوم، کاربامازپین و همین طور والپروات
پس از آن در دهه ۱۹۹۰ دانشمندان توانستند این داروها نسل دوم را نیز تولید نمایند. این داروها در واقع نوعی ضد روان پریشی غیر معمولی به شمار می رفتند که دارای خواص تثبیت کنندگی نیز بودند. تثبیت کننده های نسل دوم نیز شامل موارد زیر می باشند:
الانزاپین، کوئتیاپین، آریپیپرازول و ریسپریدون
همچنین سازمان غذا و دارو نیز در سال ۱۹۹۴ داروهایی همچون لاموتریژن که از جمله داروهای ضد تشنج هستند را به عنوان تثبیت کننده خلق برای درمان صرع و همچنین درمان اختلال دوقطبی تایید نمود.
میزان اثربخشی داروهای تثبیت کننده خلق:
همه داروها برای موثر واقع شدن باید طبق دستور پزشک مصرف گردند و این داروها نیز این گونه می باشند. یعنی این که شما می توانید با استفاده منظم از این داروها طبق نظر پزشک مراحل درمان را به خوبی طی کنید. علاوه بر آن طبق اعلام NIMH قطع مصرف این داروها می تواند برای فرد عوارضی ایجاد کند. به همین دلیل زمانی که فرد می خواهد مصرف این داروها را قطع کند باید حتماً به پزشک مراجعه کرده و این کار را تحت نظر پزشک انجام دهد تا از بروز عوارض آن جلوگیری کند.
تاثیر گذاری دارو
آیا داروهای تثبیت کننده خلق خطرناک هستند؟
داروهای تثبیت کننده خلق دارای عوارض جانبی قابل توجهی می باشند. از جمله این عوارض می توان به حالت تهوع و استفراغ، لرزش دست، تغییرات بینایی، توهم و … اشاره نمود. البته زمانی که برای مصرف این داروها به پزشک مراجعه می کنید پزشک سعی می کند تمامی عوارض دارو را در نظر گرفته و آن ها را کنترل کند. به همین دلیل است که برای بعضی از افراد ترکیبی از داروهای تجویز می شود.
نتیجه گیری:
همان طور که گفته شد یک درمان موثر برای اختلال دوقطبی استفاده از این داروها می باشد. از جمله این داروها می توان به لیتیوم، کاربامازپین، والپرات، الانزاپین، کوئتیاپین، آریپیپرازول و ریسپریدون اشاره نمود که هر کدام از این موارد تاثیرات متفاوتی خواهند داشت. برای مثال مصرف لیتیوم بیشتر برای کاهش علائم استفاده می شود. البته توجه داشته باشید که این داروها دارای عوارض جانبی نیز هستند. بنابراین مصرف آن ها باید حتما تحت نظر پزشک انجام گردد. زیرا پزشک با هدف ایجاد تعادل و عدم ایجاد عوارض جانبی ناخواسته و همینطور کاهش علائم اختلالات دوقطبی این دارو را تجویز می نماید.